Μια παραγνωρισμένη πτυχή των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας είναι το πώς επηρέασε την ποιότητα της εργασίας στη χώρα μας και πώς η εξέλιξη αυτή επέδρασε στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών, στην ευημερία τους, αλλά και στην κατάσταση της ίδιας της οικονομίας στο σύνολό της. Στο πλαίσιο αυτό, η παρούσα μελέτη παρουσιάζει εμπειρικά ευρήματα που δείχνουν τη ραγδαία υποβάθμιση των συνθηκών απασχόλησης στη χώρα μας την περίοδο εφαρμογής των προγραμμάτων προσαρμογής και τις επιπτώσεις που αυτά είχαν στην ποιότητα ζωής και στη μακρο-χρηματοπιστωτική συμπεριφορά της οικονομίας. Λαμβάνοντας υπόψη τις θετικές κοινωνικοοικονομικές επιδράσεις που μπορεί να έχει δυνητικά η βελτίωση της ποιότητας της εργασίας σε μια οικονομία, η μελέτη τονίζει τη σημασία που θα είχε ένας ριζικός αναπροσανατολισμός του ευρύτερου πλαισίου άσκησης οικονομικής πολιτικής, το οποίο θα στόχευε στην προαγωγή της ευημερίας των πολιτών μέσω, μεταξύ άλλων, της βελτίωσης της ποιότητας της εργασίας, και υπογραμμίζει τη συμβολή που θα μπορούσε να είχε στην επίτευξη του στόχου αυτού η εφαρμογή εκτεταμένων προγραμμάτων εγγυημένης απασχόλησης. Με αυτόν τον τρόπο, η εργασία επιχειρεί να φωτίσει μια νέα πτυχή των ευεργετικών οικονομικοκοινωνικών επιδράσεων της συγκεκριμένης δημοσιονομικής παρέμβασης, αναδεικνύοντας τον ρόλο της ως οχήματος μετάβασης της οικονομίας προς ένα πιο βιώσιμο, πιο συμπεριληπτικό και πιο ανθρωποκεντρικό αναπτυξιακό υπόδειγμα.