Το «βαθύτερο αίτιο» της ελληνικής οικονομικής κρίσης βρίσκεται στο χαμηλό επίπεδο διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Οικονομικής Νομισματικής Ένωσης (ΕΕ-ΟΝΕ). Η χαμηλή διεθνής ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας συναρτάται ευθέως με ό,τι ονομάζουμε μοντέλο «ασθενούς εγχώριας συνάρθρωσης». Στις συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η ελληνική οικο­νομία αναδείχτηκε ως ο κατεξοχήν «αδύναμος κρίκος» της ΕΕ-ΟΝΕ λόγω ακριβώς αυτού του μοντέλου ανάπτυξης που οδήγησε σε χρόνια ελλείμματα στο ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών. Η διατύπωση ενός σχεδίου «παραγωγικής ανασυγκρότησης» της ελληνικής οικονομίας προϋποθέτει την καταγραφή της δεδομένης κατάστασης της οικονομίας και της «ανταγωνιστικής» της θέσης στο πλαίσιο της ΕΕ-ΟΝΕ, αλλά και, ειδικότερα, την αποτύπωση, μέσω της ανάλυσης εισροών-εκροών, τόσο της κλαδικής της διάρθρωσης και των διασυνδέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ των εγχώριων κλάδων οικονομικής δραστηριότητας όσο και των διεθνών παραγωγικών διασυνδέσεων, που εκφράζουν την εξάρτηση της παραγωγής από εισαγόμενες ενδιάμεσες εισροές. Στη βάση των παραπάνω, η παρούσα μελέτη εντοπίζει τους κλάδους στους οποίους πρέπει να επικεντρωθεί ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, διατυπώνοντας τρία εναλλακτικά σενάρια με ιεράρχηση προτεραιοτήτων.