Η βιβλιογραφία που σχετίζεται με το πεδίο της παραβατικότητας στην εργασία –έννοια σαφώς ευρύτερη από αυτήν της αδήλωτης εργασίας– παραμένει ελλιπής στην ελληνική περίπτωση. Στη παρούσα μελέτη πρώτον, διευκρινίζονται οι σχετικές έννοιες και επιστημονικοί ορισμοί, δεύτερον αναλύονται η λειτουργία και το έργο των ελεγκτικών μηχανισμών και τρίτον πραγματοποιείται μια κριτική επισκόπηση των διαθέσιμων ποσοτικών δεικτών. Κυρίως, όμως, διερευνάται στη βάση 506 ηλεκτρονικά συμπληρωμένων ερωτηματολογίων το εύρος, τα ειδικά χαρακτηριστικά και οι προσδιοριστικοί παράγοντες όλων των εκφάνσεων παραβίασης της νομιμότητας στις εργασιακές σχέσεις και στην κοινωνική ασφάλιση, με έμφαση στον κλάδο του επισιτισμού-τουρισμού. Διαπιστώνεται ειδικότερα ότι η «άνεργη ανάκαμψη» και η «έξοδος» από τα Μνημόνια δεν συνεπάγονται αναβάθμιση των όρων και των συνθηκών εργασίας. Αντιθέτως, μέσα σε ένα τοξικό κοινωνικό περιβάλλον, παγιώνονται πρακτικές και αντιλήψεις ευέλικτης και παραβατικής απασχόλησης, οι οποίες, προφανώς, δεν περιορίζονται σε δυναμικούς κλάδους της οικονομίας, όπως ο τουρισμός-επισιτισμός, αλλά καθολικοποιούνται στην ελληνική περίπτωση ως θεμελιώδεις άξονες ενός νέου υπερ-ευέλικτου εργασιακού προτύπου.