Η μελέτη έχει σκοπό να εξετάσει την επίδραση των συλλογικών διαπραγματεύσεων στο μακροοικονομικό σύστημα και στις επιδόσεις των κλάδων. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην επίδραση που έχουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στο πραγματικό ΑΕΠ, στην απασχόληση, στην παραγωγικότητα της εργασίας και στον πληθωρισμό. Μέσα από τη χρήση ενός μακροοικονομετρικού υποδείγματος προκύπτει ότι, αν υπάρξει υψηλό ποσοστό κάλυψης συλλογικών διαπραγματεύσεων, η αύξηση του μέσου μισθού θα έχει επεκτατικά αποτελέσματα για την οικονομία, καθώς ενισχύει την οικονομική δραστηριότητα και την απασχόληση, ενώ η επίπτωση στον πληθωρισμό είναι περιορισμένη. Το αποτέλεσμα αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό στην τρέχουσα συγκυρία, αφού μια αύξηση των μισθών δεν εκτιμάται ότι θα ενισχύσει παραπάνω τον πληθωρισμό. Παράλληλα, η εμπειρική διερεύνηση σε κλαδικό επίπεδο υποδεικνύει ότι υπάρχει ισχυρή επίδραση του μέσου μισθού στην παραγωγικότητα της εργασίας, αφού μια σημαντική αύξησή του δίνει ισχυρό κίνητρο για παραγωγικότερη εργασία. Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις εμφανίζουν θετική επίδραση στην απασχόληση, ειδικότερα στον κλάδο των υπηρεσιών. Η απορρύθμιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων συμβάλλει στη συμπίεση της ζήτησης και στην εδραίωση ενός μοντέλου παραγωγής εντάσεως εργασίας και χαμηλής παραγωγικότητας. Την ίδια στιγμή, ενισχύει την αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος της εργασίας με μη παραγωγικό τρόπο. Η ισχυροποίηση των θεσμών που διέπουν τη λειτουργία της διαπραγματευτικής διαδικασίας εκτιμάται ότι θα ομαλοποιήσει τη λειτουργία της αγοράς εργασίας με ευεργετικά οφέλη σε όρους οικονομικής δραστηριότητας και, παράλληλα, θα περιορίσει την αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα και θα προστατέψει τους μισθωτούς από το κύμα ακρίβειας. Μεσοπρόθεσμα, εξασφαλίζει ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για τους μισθωτούς στο πλαίσιο της επίτευξης βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς οικονομικής μεγέθυνσης.