Η τυπική και η μη τυπική εκπαίδευση αποτελούν αυτόνομα συστήματα τα οποία ωστόσο επικοινωνούν, συμπληρώνονται και σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται να συνεργούν στο πλαίσιο μιας ολιστικής προσέγγισης για τη χάραξη και την υλοποίηση της εθνικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Ειδικότερα, η επαγγελματική κατάρτιση –εκτός της σημαντικής εκπαιδευτικής διάστασής της– συνιστά κρίσιμο πυλώνα παρέμβασης, βασική ενεργητική πολιτική απασχόλησης συνδεδεμένη με την αγορά εργασίας και τη διάρθρωση του παραγωγικού συστήματος.